Gedichten van Leonie Visser

Als kinderburgemeester sta je klaar,
Voor elke stem, groot en klein,
Je hebt geluisterd, je hebt gedeeld,
Deed elk kind belangrijk zijn.

De tijd is nu gekomen,
Om de keten door te geven,
Een nieuwe stem zal geen spreken,
En de dromen van Waddinxveense kinderen laten leven.

Jouw taak was niet eenvoudig,
Maar je droeg het met trots,
Nu geef je de keten door,
En laat je jouw voetsporen los.

De nieuwe burgemeester, jong en dapper,
Zal net als jij, het beste doen,
Voor alle kinderen in ons stadse dorp,
Hun wensen, hun dromen maar ook voor hun speelse groen.

Met trots op wat je hebt bereikt,
En vertrouwen in het nieuwe heden.
Kun je terug kijken op een prachtige tijd,
Die je nooit meer zult vergeten.

Opmaat naar 80 jaar vrijheid

In tijden van strijd, ruim 80 jaar geleden,
Mensen vochten, leden en baden voor vrede.
Het oorlogsgeweld, zo gruwelijk en zwaar
Het is een herinnering die blijft,
al lijkt het soms zo ver weg en zelfs niet eens waar.

Soldaten die hebben gevochten, moedig en fier!
Voor vrijheid en recht, gestreden in het vuur.
De echo’s van het verleden klinken nog steeds in het heden.
De herinneringen, ze blijven ons bij
Laat het altijd een les zijn voor vrede, voor jou en voor mij.

Nu, ruim tachtig jaar verder, koesteren we hoop.
Dat het hebben van vrede en vrijheid niet weer verloopt.
In gedachten staan wij stil bij hen, die hun leven gaven,
Voor deze wereld waarin wij in vrijheid mogen rond draven.

Ook staan we stil, bij de strijders en slachtoffers van het huidige geweld.
Hun verhaal zal ook altijd moeten worden verteld.
Neem ze allemaal mee in onze gebeden,
Het is tijd voor rust en vrede.

Ode aan de mantelzorger

In stille nachten, in ’t ochtendgloren,
staan mantelzorgers altijd voor ons klaar.
Hun liefde en toewijding, immer te horen,
verlichten levens, jaar na jaar.

Met zorg en tederheid, dag in, dag uit,
omarmen ze hen die hulp behoeven.
Hun kracht en doorzettingsvermogen, luid en duid.
De helden die in stilte leven.

Mantelzorgers, jullie zijn het licht,
in donkere uren, in een levensstrijd.
Met eerbied en dankbaarheid, dit gedicht,
voor jullie, met heel ons hart gewijd.

Leven met oorlog

In een oorlog zijn er bommen en granaten
Mensen die elkaar ontzettend haten
Ze begrijpen elkaar niet of juist verkeerd
Het liefhebben zijn ze even verleerd

De rode klaproos is het om het even
Zij kiest om haar kleur toch wel te geven
Zij groeit zelfs in donkere loopgraven
Waar de mensen over haar heen draven

Leven met oorlog doe je niet voor even
Het werkt door je hele leven
In gedachten zullen er nog vaak tranen van verdriet zijn die blijven vloeien
Maar weet je er is hoop
Als zelfs de klaprozen blijven bloeien

Samen nooit alleen

Onze vriendschap is gebaseerd
op wederzijds vertrouwen
Onze vriendschap houdt in
dat we op elkaar kunnen bouwen

In tijden van vreugde
en van verdriet
Is mijn hartsvriendin
degene die het ziet
Onuitgesproken woorden
zichtbaar door een lach heen
Onze energie voelbaar
zelfs zonder elkaar nooit alleen

We zijn vrienden tijdens alle perioden
om in verveling de tijd mee te doden
Om in verdriet even flink mee te huilen
om in de regen samen te schuilen
Om in de goede tijden mee te vieren
en in een dolle bui samen te klieren

Onze vriendschap
vult elke donkere tijd aan met warmte en licht
We zijn vrienden levenslang
en samen in het donker – en voor spinnen –
never nooit meer bang

December

De maand van
vieren en versieren
De maand van
wat gezelligheid is
De maand
gevuld met gemis
De maand van
sneeuw en gluhwein
De maand van
niet meer samen zijn
De maand van
cadeautjes en een groot diner
De maand van
zij maken dit niet meer mee
De maand van
allerlei tradities
De maand van
vuurwerk en een gillende keukenmeid
De maand van
stilstaan bij wat ons dit jaar heeft verblijd

Laten we samen de boel versieren en het leven hier op aarde gaan vieren

Ga deze maand eens op visite bij hen die hier niet van kunnen genieten.

Neem ze samen bij de hand en zet hun zorgen even aan de kant.

Je hebt talent!

Lieve jij! 

Weet je zelf wel ECHT waarom je genomineerd bent?
Want wat jij doet en kan, 
Ja DAT is een echt talent.
Zonder eigenbelang, doe je wat een ander wil maar misschien nog niet kan. 

Van jouw talent kunnen mensen leren, 
Zo kunnen mensen zien, dat iedereen het kan proberen. 
Sporten, zang, dans…. 
Het geeft iedereen in het leven een eerlijke kans. 

Totale inzet voor je club, of juist voor de vergeten groepen mensen, 
Die zich een talent als de jouwe nu wensen. 
Weet dat wat jij doet echt telt, daarmee laat je zien dat iedereen kan slagen op elk veld! 
Wees trots op wie je bent en deel vooral jouw talent.

Vandaag word je hier geëerd,
Omdat je al zoveel hebt gepresteerd.

ADHD

Niet altijd zeg ik het juiste
Niet altijd luister ik goed
Want weetje wat het punt is? 
Ik heb vaak niet door dat het moet

Mijn gedachten blijven stromen
Jouw verhaal is al zo ver weg
En als ik dan een reactie geef
Weet ik niet meer waarop ik het zeg

Ik heb het concentratievermogen van een visstick
Want zie je daar die groene blaadjes?
Ze roepen kijk naar mij
En als ik dat dan doe
Is jouw verhaal opeens voorbij

Maar het allermooiste van dit verhaal 
Is dat ik er niet langer van baal
Ik ben nou eenmaal die meid met ADHD
En van mij zijn er lekker geen twee

Wie je denkt dat je was

Wie je bent met je liefde en pijn
Met je rode haren, je stille verdriet
Of je op een jongen valt, op een meid of juist niet
Met je sproeten, een rolletje hier of daar
Te dik, te dun, te lief, te raar

In grote groepen, vaak niets te zeggen
Je wilt wel praten maar er komt niets uit
Een sprankje aandacht en je verstijftDit ben ik niet zo wil ik niet zijn Weg met al die emoties en pijn

De angst en woede siddert toch door je lijf
Je doet maar stoer, hebt een grote bek 
Mensen zien je nu wel staan dat maakt het gek
Je was eenzaam, smachtend naar acceptatie

En toen kwam daar de focus, de focus op de woede en al dat verdriet 
Want het voelde alsof niemand je zag
Dan maar stoer, dat was een hard gelag

Maar weet je, wie je denkt dat je was, dat ben je niet
Je mag er zijn met je angst en je verdriet.

Je hebt nog zoveel te leren
Begin maar eerst jezelf te accepteren

Wat Cultureels

Wie haalt het zich nog voor de geest
In ons Waddinxveen een cultureel dorpsfeest

Georganiseerd al 10 jaar lang
En dat geheel zonder eigen belang
Het wordt steeds groter en breder gevierd 
Een evenement dat Waddinxveen siert

We kennen de Waddinxveense cultuur,
Soms vormgegeven aan een muur
Met graffiti spuitbussen 
die saaie muren sussen

Taarten zo zoet met zuur verrast
Een heerlijk drankje op het terras
Samen eten, door muziek omgeven
Waddinxveen liefhebben en de cultuur samen beleven

Kunst en Cultuur, dans en zang
Het klinkt in Waddinxveen al 10 jaar lang
Getekend met potlood, met pen geschreven
Zo weet WadCultureel iets moois aan Waddinxveen te geven.

Waddinxveen

In ons dorp,
Ons kent ons
Geen onvertogen woord
Wordt iedereen gehoord
Stille wateren, stadse drukte,
groene paden en perken vol zaden

De bloemen, de bijen, ze zweven hier rond
En ik adem de lente geur in door mijn neus, uit door mijn mond. 

De rust, de sfeer het goede gemoed
Het doet mij als Waddinxvener echt heel goed

De opvang van slachtoffers uit Oekraïne 
Zij die deze liefde van ons verdienen.
Waddinxveen met het groene hart zo groot die aan hen de helpende hand bood.